نازخند صبحی - نویسنده ای فعال و فراتر از استان

   نازخند صبحی - نویسنده ای فعال و فراتر از استان

   کمتر نویسنده ای سراغ داریم که با همه ی سلیقه ها راه بیاید و حرفش را در هر لباسی و با هر امکاناتی مطرح سازد. چنین نویسنده ای باید کسی باشد که دردهای ناگفتنی را طرح می کند و از هر فرصتی برای بازخوانی و طرح دردها سود می جوید. نازخند صبحی چنین نویسنده ای است که نه دغدغه ی شهرت دارد و نه نیاز مادی؛ بلکه دل به مردم سپرده و در راه اعتلای فرهنگ جامعه، برقراری عدالت در اجتماعی که در آن زندگی می کتد تلاش دارد. چهار دهه قلم زدن در عرصه های  مختلف اجتماعی و فرهنگی با داشتن دغدغه ی مردم، دشواری های خاص خود را دارد. اما او هرگز بیم به دل راه نداده و جان سختانه در مسیر مستقیمی تلاش ورزیده است. نخستین نوشته های او گزارش گونه هایی است از میدان دروازه ارک زنجان و صبحگاهان در تجمع کارگران ساختمانی که برای بک لقمه نان و ادامه ی حیات خانواده به تکاپو افتاده اند و گاه تصاویری دلخراش از عدم یافتن کار و ناامیدی از بردن نان سنگکی برای خانه و خانواده. آری دغدغه ی چنین نویسنده ای همواره بر دل خوانندگان زنگانی می نشست. گویی با غم مردم گریه می کند و با شادیهایش شاد است. او سخت دلبسته ی مردمان بی چیز جامعه، زنان و دختران، زحمتکشان است و در عین حال، حامی و پشتیبان هنرمندان و کسانی که در ارتقای سطح فرهنگی جامعه تلاش دارند.

   او تلاشگری است که مقالات و داستانهایش نه تنها همه ی نشریه های استانی را پر بار می سازد، بلکه مقالات، گزارشها و مجموع نوشته هایش از هر نوع: داستان، خاطره، گزارش، مقاله و جزء اینها از نشریات شمال غرب کشور تا جنوب شرق، از غرب تا شرق ایران را درمی نورد و همواره آثارش مورد توجه خوانندگان است. فعال فرهنگی خستگی ناپذیری که هر روز و هر هفته و هر روز می توان صدایش را در گوشه ای از این کشور پهناور شنید. ایشان صاحب بیش از 20 کتاب و بیش از صدها مقاله هستند که به دو زبان فارسی و ترکی به رشته ی تحریر کشیده اند. تنوع موضوعات نوشته هایش نیز حیرت انگیز است، اعم از گزارش، داستان کوتاه و بلند، مقالات ادبی، رمان، و غیره که البته حاصل و نتیجه ی نوشته هایش مورد توجه جشنواره ها و همایشها بوده و در طول دهه های گذشته (از 1370 تا امسال) بیش از 50 لوح تقدیر و جایزه های مختلف و سراسری بوده است. نگاه کوتاهی خواهیم داشت بر کتابهای این نویسنده ی ارجمند زنگانی که نوشته هایش از مرزهای استانی فراتر رفته و از نویسندگان ملی بشمار می آید.

   آثار ادبی: ایشان در زمینه ی ادبیات معاصر ایران،  نقد و بررسی، کتابهای مطرح زیر را نوشته اند: در بررسی آثار سهراب سپهری، جلال آل احمد، حسین منزوی و عباس بابایی، تلاشی جانانه و از صمیم قلب داشته اند. ایشان، نه تنها مقالات خود، بلکه مقالات نویسندگان و شاعران در موضوعات فوق را گردآوری کرده و مجموعه هایی علمی – ادبی ترتیب داده است. این کتابها، به عنوان منابع خوبی برای کارهای دانشگاهی و دانشجویان به شمار می آید.

   ایشان تنها به زبان فارسی نمی نویسند، بلکه قلمی توانا و روان در نگارش زبان ترکی دارند. در زبان ترکی داستانهای کوتاه، رمان، و شعر نیز نوشته اند دو رمان با نامهای "دوستاقداکیلار" و "سئوگینی گؤزلرکن"؛ مجموعه داستانهای کوتاه در کتابهایی با عناوین "نازقید"، "سویوق گئجه لر" و "دیرک" نیز از جمله آثار ترکی ایشان در عرصه ی نویسندگی است. بی تردید خانم صبحی به همراه تقی فاضلی جزو نخستین نویسندگان ترکی نویس زنگانی در عرصه ی داستان بشمار می آیند. بررسی این عرصه از فعالیت او مقاله مبسوطی می طلبد که بدان خواهیم پرداخت.

    ایشان نسبت به کورکلن وطنمان عشق و علاقه ای وافر دارند و به عنوان مادری مهربان، دغدغه ی فرزندان وطن را همواره داشته لند و لذا در زمینه ی ادبیات کودکان نیز کتابهای چندی نوشته اند که از جمله ی آنها چند دفتر از اشعار کودکانه و  مصوّر را می توان یاد کرد که یکی از آنها به هشت زبان نوشته شده است.

   در زمینه های اجتماعی به تحقیق و تفخص های جامعه گرایانه ای دست یازیده و از آن جمله "مساله طلاق در ایران"، "بررسی علل خودکشی در ایران"، "کودک آزاری" و . . . موضوعات برجسته ای از مشکلات جامعه ی ایرانی را مورد بررسی قرار داده اند. ادبیات مقاومت نیز در آثار او جایی  دارد. نسبت به مسائل عمده ی این عرصه – مقاومت، در کتابهایش با عناوین "دلاوران جبهه های مقاومت"، "شکست حصر آبادان"، "فرمانده جانباز"، "تمرین عاشقی" بی تفاوت نبوده و جانانه و هنرمندانه این موضوعات را به تصویر کشیده اند.

سوآل بزرگی اکنون پیش روی ماست: آیا جامعه ی ما و مسئولین، ارزش و احترام تلاشگران عرصه های نویسندگی را دارند؟ یا در همایشها همه برای مطرح کردن مقام و منصب خویشند؟! شعار مسئولین زنجانی این است: "زنجان – میزبان مهربان!" بسیار هم خوبست؛ اما آیا فقط برای میهمانان باید مهربان بود و برای خودیها نامهربان؟ بیاییم نسبت به زحمتکشان عرصه ی خردورزی و هنرمندی نیز ارج بگذاریم و برای خودیهایمان هم مهربان باشیم.