داود اهری

داود اهری^[1](قارانقوش)

   داود خراط اهری 1338جی ایلده اهر شهرینده آنادان اولوب، اؤز شهرینده دیپلم آلاندان سونرا یوگوسلاویایا گئدیب اورادا طب اوخویور. آمما آغیر بیر خسته­ لیگه اوغراییب اؤز وطنینه قاییدیر و تهراندا تحصیلینه داوام ائدیر.

 قارانقوس سربست شعرلرین یازاری­دیر. ایندیه قده­ ر "یاشیل خیال"دا چوخلو شئعرلری چاپ اولوبدور. شاعیر دردلی بیر شاعیردیر. او، ملتین یوخلادیغیندان آجییر، آمما هئچ زامان بدبین دئییلدیر. چونکی بیلیر ملت اویانماسا دا دایانمیر:

بو ملت اویندی

   کندینه اینانمادی

      چای آخدی دا اینان آخانمادی

آمما دایانمادی. . . .! (آغیرلیق شئعریندان)

و بو گؤیرچینلرین یومولو گؤزلریندن آجینیر:

آمان – آمان    

       گؤزلری باغلانمیش

                     بیزیم گؤیرچینلر!     (او گئجه لر)

شاعیر اینانیر کی انسانلارین چئوره­ سینه چکیلمیش حصارلار زامان کئچئیکجه ییخیلاجاقدیر. نئجه کی دئییر:

ظلمانین آخماسینا ییخیلمیش

اوچولموش اسکی حصار.     (اسکی حصارلار)

   شاعیرین حسرتلرینی شئعرلری­نین عنوانیندان دویماق اولار: گلمه­ دی، آذربایجان فولکلورونا، شئعرینه ماراق گؤسته­ ریب و یاخشیجاسینا تانیش دیر. "گئجه رویاسی" شئعرینده اینانیر کی:

گله­ جکده

   دنیزدن آت گله­ جک!

قیرآتین بئلینده

چنلی – چمنلی بئله

    روشن گله­ جک.

من گئده ­رم

دایانمارام. . .

   دوغرودان دا اینانمالی­ییق هر ایل "قارا قاشقا" ساوالانین "آت گؤلو"ندن چیخیب زامانین بابکینی هارایلار، چاغیرار، تاپمادیسا گؤله قاییدار. آمما بو زامانین بابکی کیم اولاجاق؟ آت گؤلو شاعیرلریمیزه ایلهام چاناغی­دیر؟

   شاعیر ناغیللار دونیاسیندا و باشقا شئعرلرینده قولکولوروموزدان یارارلاندیغینی گؤسته­ ریر. بونلار هامیسی بو زمانه­ میزین شاعیرلری اوچون قایناق­دیر.

   قارانقوش بیر درین دویغولو، ظریف احساسلی شاعیردیر. انسانین هر لحظه­سینده بیر دویغو یارانیر؛ شاعیر بیر کیمسه­ دیر کی بو آنلاری آشکار ائتمه­ گی باجاریر. قارانقوشون بو ساحه­ ده اوخو بوشا گئتمیر:

یوخ داها

    گؤزله ­مه من گول گتیرم.

اونا بیر گون گول آپاردیم

      تیکانی کؤنلومو یاردی

          منی داندی.

گولو آتدیم یئره

اوندان بری بیر خاطیره قالدی

داها منده نه کؤنول وار؛ -

یوخ داها

گؤزله­مه من گول گتیرم!

   داود اهری­دن الیمیزده اولان شئعرلر بیر کتاب حجمیجه اولار. آرزیلاییریق بونلار بو تئزلیکده بیر کتاب شکلینده چاپ اولوب یاییلا، بلکه بوتون وطنداشلاریمیز اونون شاعیرانه دویغولاریندان، دوشونجه ­لریندن فایدالانسینلار. شاعیر اوچون باشاریلار دیله­ییب، بیر شئعرینی اوخوماغا قوناق ائدیریک:

چیلله گئجه­ سی

نهایت ناغیل

    سونا چاتدی،

ناغیل سؤیله ­ین دئدی:

-         "یئتیشدی یئره گئچدی.

گؤیدن اوچ آلما دوشدی

بیری منیم

بیری اؤزومون

بیریسی ده ناغیل دئیه­ نین!"

دئدیک:   "نئجه، نئجه

بیزلره آلما یوخدور؟"

اوندایدی کی داعوا قوپدو

ناغیل سؤیله ­ین ده قورخدو

دئدی: - "آی اوشاقلار!

   هله هارداسینیز

   گلین ساداشاق

سحره جن وقت چوخدور

   بو ناغیللاردان نه چوخدور!"

یئنه باشلادی:

-         "بیری واریمیش

بیری یوخ ایمیش!

بیری آج ایمیش

بیری توخ ایمیش!

آلله­ دان دا سووای

هئچ کس یوخ ایمیش. . . .!"